آذر جنتی مهر، دانشگاه مازندران ، بنیاد پژوهش های پارینه سنگی دیار مهر
سامان حیدری گوران، موزه نئاندرتال -آلمان ، بنیاد پژوهش های پارینه سنگی دیار مهر
کاربرد آتش از سوی انسان یکی از مهمترین رویداد ها در دگرگشت انسان محسوب می شود. در پژوهشی تازه از گروهی از پژوهشگران دانشگاه لیدن هلند، به موضوع روند انتشار فرهنگ استفاده از آتش در جمعیت های انسان ریخت پرداخته شده است. ظاهرا اولین استفاده از آتش به هوموارکتوس ها در حدود یک میلیون و هشتصد هزار سال پیش بر میگردد، ولی این تاریخ به دلیل پراکندگی شواهد، چندان مستدل به نظر نمی رسد. اما پژوهشگران استفاده قطعی و گسترده از آتش را به حدود ۴۰۰ هزار سال پیش نسبت می دهند؛ شواهد باستان شناختی برای این تاریخ، در مناطقی از آفریقا و غرب اوراسیا بدست آمده است؛ که از نمونه های بارز آن می توان به شواهد به دست آمده از غار قِسم در منطقه شامات اشاره نمود. تولید و کنترل آتش توسط انسان ریخت ها نیازمند شناخت مواد و روش مرتبط با آتش افروزی است؛ این توانایی نشان دهنده ی جهش قابل ملاحظه در اندازه مغز آن ها و افزایش همکاری بین گروهی است .مطالعۀ ژنوم های باستانی به استناد تبادل مکرر ژن ها، ارتباط مستقیم میان ریز جمعیتها ی انسان ریخت ها را تائید می‌کند و به گسترش فرهنگ و استفاده از آتش در حدود ۴۰۰ هزار سال پیش کمک شایانی کرده است. بر همین اساس پژوهشگران مطرح می کنند که: بر اساس فرضیه انتشار فرهنگ، استفاده منظم از آتش به سرعت در جهان قدیم و در زیر گونه های انسانی نمایان می شود که این موضوع نشان دهنده ی این است که این رفتار فرهنگی از یک مبدا پراکنده شده است. در این میان پیشینه فناوری لوالوا و استفاده از آتش را میتوان با تبر دستی های آشولین مقایسه کرد از این رو گزارش های به دست آمده استفاده از آتش و فناوری لوالوا را اولین نمونه واضح گسترش فرهنگ در دگرگشت انسان میدانند که نشان دهنده ی ارتباطات گونه های مختلف انسان ریخت ها ست. ابزار های لوالوا توسط گروه های انسانی مختلف از جمله نئاندرتال ها و هموساپینس های اولیه در بخش های عمده جهان قدیم استفاده میشده است و نشان میدهد انتشار فرهنگی در تغییرات فناوری و رفتار در بازه زمانی چهارصد تا دویست و پنجاه هزار سال پیش نقش بیشتری داشته است. در نتیجه الگو های مکانی و زمانی استفاده از آتش در پلیستوسن میانی در مدارک باستان شناسی نشان از ظهور یک ابزار است.
ثبت دیدگاه