پژوهش « سبک شناسی نگاره های ورقه و گلشاه » با هدف بررسی و واکاوی نسخۀ مورد نظر بر اساس ساختار نگاره‎های آن صورت گرفت.
به گزارش ایران ورجاوند به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ،  سید عبدالمجید شریف زاده عضو هیئت علمی پژوهشگاه و مجری این طرح امروز «شنبه » با اعلام این خبر گفت : سنت مصورسازیِ نُسَخ و شرافت بخشیدن به صفحاتِ حامل نفحات اندیشه که از ذهن وقّاد ادبا و حکما برخاسته و توسط خامۀ توانای کاتب و قلم اعجاز نگارگر، ساحت قرطاس را ملک طلق خود ساخته، همواره منادی فرهنگ و هنری است که عینیت یافتگیِ فاخر خود را به رُخ هنر دیگر بلاد این کرۀ خاکی کشیده و آنان را در بحر اعجاب غوطه ور ساخته است.
او افزود: به همین نحو، سُرایش اشعار و پردازش منظومه هایی غَرّا که عذوبتشان ماء مَعین را یادآور است، پیوندی وثیق با هنر کتاب آرایی و نگارگری یافته و این دو چون دو بال، هنر را رهسپار اعتلاء ساخته اند.
شریف زاده در ادامه یکی از نفیس ترین نسخه های مصور ایرانی را به منظومۀ دلکش ورقه و گلشاه  متعلق دانست که از طبع شعر عیّوقی تراویده و همانند داستان خود، زنده کننده و محیی است و خاطرنشان ساخت : اگر در آن داستان، عشاق از حرمان جَستند، در این داستان، مکتبی مغفول در نگارگری به واسطۀ کشف نسخۀ مورد بحث، از نسیان رَست ؛ نسخه ای مصور که وجود مکتب نگارگری سلجوقی را به ثبوت رسانده و امکان پژوهش در نگاره های آن را ممکن و میسر ساخته است.
رییس گروه پژوهشی هنر های سنتی پژوهشگاه اظهار داشت : حال که چنین امکان ذی قیمتی مهیا گشته، بر جمیع محققان است که با بستن کمر همت گام در وادی کسب معرفت در این خصوص نهاده و از آن مهمتر، با آراستن و نظم و نسق بخشیدن به یافته ها و کشفیات، آن ها را معرفی نمایند، بر همین اساس است که پژوهش حاضر شکل گرفته و امید دارد بر گسترۀ دایرۀ دانش هنر نگارگری ایرانی، هرچقدر نیز اندک، بیفزاید.
 وی با بیان اینکه نسخه پژوهی بر اساس ویژگی‎های زبانی همواره یکی از راه‏های مهم جهت پیشبرد مباحث این عرصه بوده تأکید کرد : لیکن کمتر دیده شده که چنین عنایتی به ویژگی‎های تصویری نگاره‎های مندرج در نُسَخ مبذول گردد،  لذا مبنای اصلی تئوری در این پژوهش، بررسی و واکاوی نسخۀ مورد نظر بر اساس ساختار نگاره‎های آن بوده که توجه به مکاتب هم‎عصر و آثار آن‎ها را همواره مُطمح نظر داشته است.
شریف زاده موارد اصلی مد نظر در سبک شناسی این نسخه را  ترکیب بندی، فضاسازی،  ساخت و سازو چهره گشایی (چهره‎سازی) عنوان کرد و افزود:سبک‏شناسی عبارتست از روش خاص ادراک و بیان افکار به وسیلۀ ایده پردازی، طراحی، نوع ترکیب‎بندی، رنگ‎آمیزی و طرز تعبیرـ سبک از یک اثر هنری که وجهۀ خاص خود را از لحاظ صورت و معنی القاء می‎کند.
او افزود:سبک نیز به نوبۀ خویش وابسته به طرز تفکر نگارنده و نوع برداشت او از روایت و شامل دو موضوع فکر یا معنی، صورت یا شکل است .
شریف زاده تصریح کرد :توجه بـه جهـان زیسته به شکل‎گیری اثر هنری ارتباط مستقیم دارد؛ هر موضوع و فکری، شکل و قالبی برای تعبیر لازم دارد، بینندگان یک اثر هنری، از روی مشاهده و آشنایی با شکل اثـر، معنایی که منظور نگارنده است را در می‎یابند- فکر جداگانه بیان نمی‎شود بلکه در خود اثر مستتر است.
رییس گروه پژوهشی هنر های سنتی پژوهشگاه خاطرنشان ساخت :از سوی دیگر فکر اصلی یک اثر هنری شکل آن را تعیین می‎کند و همین یگانگی فکر و شکل یا معنی و صورت است که بنیاد سبک را تشکیل می‎دهد.
او گفت : سبک شناسی اثر هنری را در سه زمینه باید مورد بررسی قرار داد: نخست، فن، دو تخیل و سه ایده که جمع این سه منجرب به خلق اثر هنری می‎گردد.
سبک‌شناسی باعث درک عمیق‌تر آثار هنری و جوانب آن و پی بردن به روحیه و شخصیت صاحب اثر و جامعه زیسته نویسنده و نگارنده می‌گردد.
شریف زاده اظهار داشت :با بررسی نسخۀ ورقه و گلشاه با نگاه توصیفی و ساختاری که یکی از شیوه‎های سبک شناسی است، می‏توان گفت: با توجه به دگرگونی‏هایی که در فن کتاب سازی و کتاب‎آرایی پدید آمد در این نسخه ترسیم نگاره‎ها به سادگی صورت گرفته و متناسب با آن آرایه‏ها و تزئینات نُسَخ نیز تغییر کرد.
او در پایان تصریح کرد :خط نَسخ که در مقایسه با خط کوفی ساده و غیرترسیمی است رواج یافت، آغاز به کارگیری آرایه‎هایی چون اسلیمی و ختایی و همچنین تأثیر مضامین شعری در چهره نگاری این دوره دیده شد.