بیماری سالَک در ایران معاصر چگونه درمان می‌شده، روش‌های پیشگیری از آن چگونه بوده است؟ این پرسش‌ها در نشست علمی «تاریخچه پیشگیری و درمان سالک در ایران معاصر» پاسخ می‌گیرند.
بیماری سالَک در ایران معاصر چگونه درمان می‌شده، روش‌های پیشگیری از آن چگونه بوده است؟ این پرسش‌ها در نشست علمی «تاریخچه پیشگیری و درمان سالک در ایران معاصر» پاسخ می‌گیرند. این نشست در دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار می‌شود.
دکتر علی خامسی‌پور عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و رییس شبکه تحقیقات کشوری لیشمانیوز و دکتر حسین مرتضوی عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در نشست علمی «تاریخچه پیشگیری و درمان سالک در ایران معاصر» درباره این بیماری تاریخی سخن می‌رانند. این نشست در روز چهارشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۱ خورشیدی از ساعت ۱۲:۳۰ در دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران به نشانی «تهران، ضلع جنوبی پارک شهر، ابتدای خیابان بهشت، پلاک ۸۴۷» برگزار می‌شود.
سالک، گونه‌ای بیماری پوستی و از بیماری‌های مشترک میان انسان‌ها و دیگر جانوران است. سالک در اصطلاح علمی، شکل پوستی لیشمانیوز است؛ لیشمانیوز، گونه‌ای بیماری انگلی داخل سلولی به شمار می‌آید و به سه دسته پوستی، مخاطی و احشایی طبقه‌بندی می‌شود. این بیماری بر اثر گزش نوعی پشه خاکی پدید می‌آید و احتمال ابتلای کودکان و مردان به آن بیش‌تر است.
مطالبی از این بیماری با عنوان بلخیه یا «ریش بلخی» (زخم بلخی) و در رسته آماس‌ها در منابع کهن مانند ذخیره خوارزمشاهی یافت می‌شود؛ البته در گویش‌های محلی، نیز زبان‌های گوناگون مانند عربی و ترکی نام‌هایی متفاوت برای آن آمده است. امروزه هم لیشمانیوز پوستی، از معضلات بهداشتی جهان به ویژه در منطقه خاورمیانه، از جمله ایران و افغانستان است. کاربرد نامِ سالک برای این بیماری نسبتا جدید بوده، به پزشکی‌نامه‌های دوره قاجار بازمی‌گردد.
«تاریخچه پیشگیری و درمان سالک در ایران معاصر» نهمین نشست از سلسله نشست‌های تاریخ پزشکی در ایران و جهان اسلام است که به کوشش کتابخانه و موزه ملی ملک و هسته پژوهشی تاریخ پزشکی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران برپا می‌شود.
ثبت دیدگاه