دکتر محمود فاضلی بیرجندی: این نگاره‌ایست خیالی از چمروش.

او در افسانه‌های قدیم، مرغ نگهبان ایران است.

در بندهش آمده است: هر سه سال بسیاری از مردم سرزمین‌های انیرانی گرد آیند برای رفتن به سرزمینهای ایرانی، برای زیان رسانیدن، کندن، و نابود کردن جهان. پس چمروش مرغ بر فراز کوه البرز بایستد و همه آن مردم سرزمین‌های انیران را به منقار برچیند، بدان گونه که مرغ، دانه را.

(بندهش. گردانیده مهرداد بهار. ص ۱۰۲).

شنیده‌ام که در برهه کنونی، مقامات سپاه پاسداران هم یکی از ابزارهای جنگی را چمروش نامیده‌اند. بهترین نامگذاری برای دفاع از ایران.

ما را با حافظه هایی که از خردسالی انباشته از افسانه‌های اقوام و داستان‌های دینی می شود، چه باک اگر که یکی افسانه را هم به خاطر سپاریم که  دل آن نگهبانی ایران و ارج نهادن به سرزمین مادری است. افسانه‌ای که دل ایرانی را قوت می‌دهد تا خود را تنها و بی‌یاور نپندارد.