«آرامستان ظهیرالدوله» عنوان کتابی است که به کوشش همایون عبدالرحیمی به گونه‌ای مستند گردآوری شده و منبعی کامل برای شناخت این آرامگاه تاریخی است.

همایون عبدالرحیمی گفت:‌ این کتاب درباره آرامستان ظهیرالدوله است. قبرستانی در محله دربند واقع در شمیران جایی که روزی ییلاق تهران بود. آرامستانی که همچون کتاب تاریخی با به خاک‌سپاری ظهیرالدوله آغاز شده است.

وی افزود: صفحه به صفحه این آرامستان جایگاه ابدی هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران، سیاستمداران، نظامیان، موسیقیدانان، شعرا، ادیبان و … افرادی هستند که درتاریخ معاصر ایران نقشی مهم داشته‌اند، اشخاصی که امروزه کمتر کسی از نسل جوان آن‌ها را می‌شناسد؛ بزرگانی که در زمان خود ستاره بودند.

وی به بخش‌های کتاب اشاره کرد و گفت: بخش نخست این کتاب شامل بیوگرافی علی‌خان ظهیرالدوله و زندگی سیاسی و اجتماعی او و  انجمن اخوت و فعالیت‌های آن است. در بخش دیگر کتاب اسامی مدفونین در آرامستان ظهیرالدوله و شرح حال و بیوگرافی این افراد همراه با عکس و اسناد درج شده است. در بخش پایانی کتاب نیز البوم تصویری از این افراد به چاپ رسیده است.

تاریخچه آرامگاه ظهیرالدوله به درگذشت علی‌خان ظهیرالدوله برمی‌گردد. وی سه‌شنبه بیست‌وچهارم ذیقعده سال ۱۳۰۳ خورشیدی در اثر سکته قلبی در باغ خود در جعفرآباد شمیران در گذشت و در جوار باغش در قبرستان عمومی (بین تجریش و امامزاده قاسم) دفن شد. در گذشته در این محل گورستان کهنه‌ای قرار داشت؛ اما پس از دفن ظهیرالدوله، این گورستان قدیمی را «آرامگاه ظهیرالدوله» خواندند.

این آرامگاه تاریخی از جاهای دیدنی استان تهران در پایتخت به شمار می‌رود و آن را شبیه گورستان پرلاشز فرانسه می‌دانند. آرامستان ظهیرالدوله در سال ۱۳۷۸ از سوی سازمان میراث فرهنگى و گردشگرى استان تهران با شماره ۲۰۰۱ در فهرست آثار ملى کشور به ثبت رسید.

محل دفن ظهیرالدوله در زیر درختی بود که داغداغان نامیده می‌شد و ظهیرالدوله طی ایام حیات خود، اغلب در سایه همین درخت می‌نشست. وی قبل از دفن، به‌وسیله مولوی رشتی (بعدها او نیز در همین جا دفن شد)، تغسیل شد و انجمن اخوت این قبرستان عمومی را محصور ساخت و قبرستان ظهیرالدوله نامید؛ قبرستانی که امروزه از جاهای دیدنی تهران محسوب می‌شود. از سال‌های ۱۳۴۰ به بعد، دفن اموات در این مجموعه ممنوع شد و دفن افراد در سال‌های ۴۰ تا ۵۰ با اجازه‌نامه خاص و آن هم به‌صورت محدود انجام می‌شد. آخرین تدفین در آرامگاه ظهیرالدوله در سال ۱۳۵۹ انجام شد.