آناهیت در خانوداه‌ای ارمنی‌تبار در ۲۴ آوریل ۱۹۲۸ در مسکو زاده شد. پدرش گوُرگ پریخانیان، مهندس برق و مادرش آروسیاک، پزشک بود. آناهیت پریخانیان در مسکو به مدرسه رفت و تحصیلاتش را در ارمنستان شوروی ادامه داد. طی سال‌های ۱۹۴۵–۱۹۴۸، او به دانشکده تاریخ در دانشگاه دولتی ایروان رفت و در آنجا، درس‌های زبان پهلوی را زیر نظر پژوهشگر ایرانی-ارمنی، روبن آبراهامیان گذراند. او سپس در دانشگاه دولتی لنینگراد در دانشکده تاریخ باستان به آموختن پرداخت و در از پایان‌نامه‌اش زیر نظر کامیلا ترِوِر دفاع کرد که سپس‌تر پایان‌نامۀ او با عنوان «ارتباطات معابد در آسیای کهین و ارمنستان در سده چهارم پیش از میلاد تا سده سوم میلادی» درر ۱۹۵۹ در مسکو منتشر شد.
آناهیت در سال ۱۹۵۶، در مؤسسه خاورشناسی آکادمی علوم در مسکو استخدام شد و سه سال بعد در شاخه لنینگراد، استخدام شد. او از محقق مدعو به مقام کمک‌محقق ارشد (۱۹۷۴) و کمک‌محقق برجسته (۱۹۸۶) در دانشکده مطالعه «خاور نزدیک باستان» ارتقا یافت و سپس در سال ۱۹۸۸ بازنشسته شد. دربارۀ برده‌داری و مالکیت زمین در ایران عصر اشکانی، نمونه قباله ازدواج در متون پهلوی، چند اصطلاح حقوقی در زبان پهلوی، جامعه و حقوق ایران در عهد اشکانی و ساسانی شماری از پژوهش‌های اوست. آناهیت سرانجام در ۲۷ مه ۲۰۱۲ در سن‌پترزبورگ درگذشت.
ثبت دیدگاه