امروز زادوز فریدریش فون اشپیگل است که در زمینه‌های زبان‌های ایرانی و هندی و آیین زرتشت آثار ارزنده‌ای از او به جای مانده‌است. نام او در زمرهٔ نخستین خاورشناسانی شناخته می‌شود که در زمینهٔ پژوهش‌های زبان‌شناسی ایران پژوهش‌های مؤثری انجام داده‌اند.

فریدریش فون اشپیگل ۱۱ ژوئیه ۱۸۲۰ زاده شد. پس از گذران زندگی در دانشگاه ارلانگن، لایبزیگ و شهر بن به تحصیل پرداخت. او سپس به مدت ۵ سال از ۱۸۴۹ تا ۱۸۹۰ که به استادی دانشگاه در رشتهٔ زبان‌های شرقی در دانشگاه ارلانگتون نائل شد، در کتابخانه‌های شهرهای کپنهاگ، پاریس، لندن و همین‌طور آکسفورد مشغول پژوهش بوده‌است.

پژوهش‌های آغازین او پیرامون زبان پالی و انتشار کمه‌واکیه (۱۸۴۱) و آنکدوتا پالیکا (۱۸۴۵) تبدیل به قدم‌های بزرگی در گردآوری دانش دربارهٔ آیین بودایی شرق شدند. این پژوهش‌ها و انتشارات به‌زودی با تحقیقات او پیرامون دین زرتشت و کتاب اوستا ادامه یافت. انتشار نسخهٔ توسعه‌یافتهٔ کتاب اوستا، به همراه ترجمهٔ پهلوی آن (در سال‌های ۱۸۵۳–۱۸۵۸)، با انتشار نسخهٔ آلمانی و متن ضمیمه‌ای بود که توسط یک مفسر یادداشت شده بود در سال‌های (۱۸۶۵–۱۸۶۹) همراه شد.

اشپیگل شماری از آثار ایرانی، همین‌طور دستور زبان فارسی‌قدیمی و زبان‌های باختر را به چاپ رساند. سپس نوبت به آثار باارزش زبان‌شناسی و باستان‌شناسی او با عنوان‌های زیر رسید: سنگ‌نوشته‌های پارسی باستان و بررسی دستور زبان و ساختار آن (۱۸۶۲)، ایران، سرزمینی که میان دو رود دجله و سند جای‌گرفته‌است. (برلین ۱۸۶۳)، مطالعات آریایی؛ (لایپزیگ ۱۸۷۱–۱۸۷۸)، نوشته‌های باستانی ایرانی (لایپزیگ ۱۸۷۱–۷۸)، جایگاه دستوری زبان‌های ایرانی باستان (۱۸۸۲) و دورهٔ آریایی و وضعیت ایشان (۱۸۸۷). سرانجام او در ۱۵ دسامبر ۱۹۰۵ درگذشت.