دکتر محمود فاضلی بیرجندی: کنون که روزهای بزرگداشت کتاب است جا دارد که کتاب خانه ای بزرگ و ارجمند را از ایران قدیم به یاد دوستان اهل کتاب آورم.
گنجی که نام آن “دژنپشت” بود.
دژ، واژه ای است روشن، و نپشت، همان نوشت است: پس یعنی دژی که جای نوشته ها بوده است.
در آن دژ گران ارج نوشته ها و اسناد بسیار بود. هرتسفلد باور داشته که جای آن باید ساختمان کعبه زرتشت در نقش رستم بوده باشد.
آن گنج بزرگ در دوره تاخت و تاز اسکندر مقدونی به آتش سوزانده شد.
ابن ندیم آورده است:
پادشاهان ایران چندان به نگهداری علوم دلبسته بودند که برای حفظ آن از گزندها گنجینه کتابها را از سخت ترین چیزها می کردند تا پوسیدگی بدان راه نیابد.
دژنپشت یکی از گنج های کتاب ماست که به آتش مهاجم مقدونی سوخته است.
هر چه در روزگاران خود درنگ کنیم از این نمونه بیشتر پیدا می شود که دشمن و دوست، کتاب های ما را از بین برده اند که گنج های دانایی ما بوده و نیز هست.
گرامی باد نام و یاد دژنپشت.
گرامی باد روزگار کتاب و کتابخوانی.