سامان حیدری گوران: برای دهه ها،  یکی از پرسش های اصلی در مطالعات دگر گشت انسان این بوده است که آیا توان ارتباطی یعنی “گفتار” در میان نئاندرتالها، نزدیک ترین خویشاوند به ما، نیز وجود داشته است؟ حال چند تن از دانشمندان از دانشگاه های مختلف علمی دنیا (به ویژه اسپانیا) با استفاده از مدل های سه بعدی مجازی از فضای داخلی گوش نئاندرتالها دریافته اند که سامانه شنوایی نئاندرتالها به ما،  انسان های مدرن شبیه است. داده های جمع آوری شده از این تحقیق توانسته است که دامنه فرکانس اصوات در گفتار را برای نئاندرتالها مشخص سازد که میزانی بین ۴ تا ۵ کیلو هرتز است و این میزان در انسان های مدرن ۵ است. علاوه بر این محققان توانسته اند دامنه فرکانس حساسیت را از نظر فنی به عنوان پهنای باند اشغال شده محاسبه کنند. پهنای باند اشغال شده نیز مستقیما به سامانه ارتباطی کلامی مرتبط است. به این شکل که پهنای وسیع باند اجازه می دهد که تعداد بیشتری سیگنال صوتی به مغز مخابره شود و در نتیجه، توانایی ارائه پیام روشن در زمان کوتاه میسر است. در این تحقیق همچنین مشخص شده است که نئاندرتالها دارای پهنای باند وسیع تری در مقایسه با اجداد خود داشته اند (هایدلبرگ) و بیشتر به انسان مدرن شبیه بوده اند. در نتیجه احتمالا نئاندرتالها توانایی انجام ارتباط کلامی شبیه انسان مدرن را داشته اند. مقاله در نشریه Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.
https://www.nature.com/articles/s41559-021-01391-6