تغییرات اقلیمی و بالا آمدن سطح آب دریای مدیترانه موجب نگرانی مقامات مصری شده است. این احتمال وجود دارد که در صورت تداوم وضعیت کنونی کشور فراعنه یکی از گنجینه‌های خود را از دست بدهد. بندر اسکندریه یکی از جاذبه‌های توریستی مصر با جامانده‌های تمدنی منحصر بفردش در معرض تهدید جدی قرار دارد.
گروه کارشناسان اقلیمی سازمان ملل در گزارشی مکتوب با اشاره به بدترین سناریوی محتمل هشدار داده اند که به احتمال زیاد تا سال ۲۰۵۰ سطح آب دریای مدیترانه یک متر افزایش خواهد یافت و این بدان معنی خواهد بود که حدود یک‌سوم زمین‌های حاصل‌خیر دلتای نیل زیر آب خواهد رفت. در صورت وقوع چنین سناریویی، شهرهای تاریخی حاشیه رود نیل از جمله اسکندریه هم در امان نخواهند ماند.
بندر ۶ میلیون نفری اسکندریه که بر اساس متون تاریخی، یکی از شهرهایی است که اسکندرمقدونی آن‌ها را بنا کرده طبق محاسبات کارشناسان سالی ۳ میلیمتر نشست می‌کند و در معرض تهدید سدهای آبی بالادست روخانه عظیم نیل قرار دارد. گرم‌شدن زمین و ذوب شدن یخچال‌های طبیعی تهدید مضاعفی هستند که سرعت بالا آمدن آب مدیترانه را افزایش می‌دهند.
در پی جاری شدن سیل در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۲۰ تعدادی از ساکنان ساختمان‌های آسیب‌پذیر این شهر مجبور به ترک منازل خود شده‌اند. طبق آمارهای وزارت منابع هیدرولیک مصر، دریا در دلتای نیل از سال ۱۹۶۰ تاکنون حدود ۳ کیلومتر پیشروی داشته است. احمد عبدالقادر، مسئول حراست از سواحل مصر در این باره به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «تغییرات آب و هوایی اکنون به‌عنوان یک واقعیت جا افتاده است.»
طبق نظرات کارشناسی تاثیرات تغییرات اقلیمی بر سواحل مدیترانه بسیار چشمگیر خواهد بود و دمای آب مناطق عمیق این دریا در مقایسه با اقیانوس‌ها به‌طرز محسوسی افزایش خواهد یافت. طبق محاسبات خوش‌بیانه‌تر اگر آب مدیترانه تنها ۵۰ سانتی‌متر بالا بیاید در این صورت فقط ۳۰ درصد مساحت اسکندریه دچار آب گرفتگی می‌شود. حتی در این‌صورت هم حدود ۱.۵ میلیون نفر بی‌خانمان خواهند شد و حدود ۲۰۰ هزار نفر شغل خود را از دست خواهند داد. ضرر مادی این اتفاق برای دولت قاهره دست‌کم ۳۰ هزار میلیارد دلار برآورد می شود.
تاثیرات این فاجعه بر زندگی ۱۰۴ میلیون مصری بارز خواهد بود چرا که به توشه و تاریخ دیرینه یک ملت و تمدن آسیب وارد می‌آید. اسکندریه همزمان بزرگترین بندر مصر کنونی محسوب می‌شود و حکم قلب اقتصادی کشور فراعنه را دارد. از این گذشته اسکندریه جزء میراث بشری است و به‌نوعی فقدان آن بیشتر از آن‌که معضلی محلی باشد معضلی جهانی خواهد بود. بوریس جانسون، نخست وزیر پیشین بریتانیا سال گذشته در جریان نشست کوپ ۲۶ در گلاسگو در سخنانی که «خون مصری‌ها را منجمد کرد» تلویحا از خداحافظی با اسکندریه سخن گفته بود.
بناهای تاریخی هم از جمله میراثی هستند که در معرض تهدید مستقیم قرار دارند؛ از جمله آن‌ها می تواند به قلعه قایتبای اشاره کرد که قدمت آن به قرن ۱۵ میلادی بازمی‌گردد. برای حراست از این عمارت باستانی-تاریخی در برابر امواج خروشان مدیترانه، ۵ هزار بلوک بتونی نصب شده است.
مقامات مصر با اتخاذ تدابیر پیشگیرانه و صرف هزینه سعی دارند به هر قیمتی شده مانع بروزچنین فاجعه‌ای شوند. ایجاد کمربند حفاظتی ۶۹ کیلومتری ساحلی یکی از طرح‌های قاهره در مهار بحران و ایجاد مانع طبیعی در برابر پیشروی دریاست. مسئولیتی که طبیعتا قاهره به تنهایی از عهده آن بر نمی‌آید و نیازمند کمک‌های بین‌المللی است.
از این گذشته، غرب برای حفاظت از این شهر باستانی مسئولیت اخلاقی دارد. موضوعی که بدون شک یکی از محورهای گفتگوها در نشست «کوپ ۲۷» خواهد بود که از ۶ نوامبر به میزبانی مصر برگزار خواهد شد.
ثبت دیدگاه