کشف گورهای پیش از تاریخ هنگام ساخت بزرگراه
کشف یک فرهنگ ناشناخته ۴۰۰۰ ساله
کشف قدیمیترین غارنگاره جهان
نشست ترجمه آثار پهلوی در سدههای نخستین اسلامی برگزار شد
قدردانی از سردبیر مجلۀ Persica Antiqua و Ancient Iranian Studies
همایش ملی جهان ایرانی: ماد و هخامنشی ۲۱ تیرماه ۱۴۰۳ برگزار میشود
کشف یک کفش نظامی ۲۰۰۰ساله
یک گردشگر دستگیر شد!
آندرانیک سیمونی میگوید: متاسفانه نگاهی که به مستشرقان داریم، نگاه تک بعدی و کم ثمر است. ما باید پژوهشگران و دانشجویانی را در این زمینه تربیت کنیم که بتوانند دربرابر هر نوع وسوسههای تبلیغاتی مقاومت کنند. بیش از نود درصد کارهایی که مستشرقان انجام دادهاند، فعالیتهای پژوهشی و ایرانشناسی و به نفع ما است.
علیرضا دولتشاهی میگوید: ایرانشناسی پهنهای گسترده است و مطالعات و پژوهش در حوزه زبانهای ایرانی و نیز ادیان، فرهنگ و تمام گستره هنر را در ایران فرهنگی که فراتر از مرزهای سیاسی امروزی ایران است، در برمیگیرد. در واقع ایرانشناسی یك نگاه بیطرفانه به مقوله ایران است. اما چون ما ایرانی هستیم و در ایران زندگی میكنیم، نگاهمان به ایران یك نگاه سوبژکتیو است.
کنگره تحقیقات ایرانی، مجمع علمی سالانهای بود که طی سالهای ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۷ به دعوت دانشگاههای ایران تشکیل میشد، و در جلسات آن محققان ایرانی و خارجی به ارائهٔ نتایج پژوهشهای خود در زمینههای مربوط به فرهنگ ایرانی میپرداختند.
پنجم اردیبهشت برابر با 24 آوریل زادروز آناهیت گوِرگی پریخانیان (Anahit Georgievna Perikhanian) ایرانشناس ارمنی است.
پنجم اردیبهشت برابر با 24 آوریل زادروز گئو ویدنگرن ایرانشناس سوئدی است که سالیانِ سال دربارۀ فرهنگ و تاریخ باستانی ایران به پژوهش پرداخت.
جعفریدهقی میگوید: یکی از منابعی که درباره ایرانشناسی بسیار ارزشمندند، سفرنامهها هستند. ولی متاسفانه بعضی از آنها چاپ نشدهاند، برخی تنها یک بار چاپ شده و به بوته فراموشی سپرده شدهاند.
زهره زرشناس میگوید: ایران هیچگاه مستعمره هیچ کشوری نبوده او دانش ایرانشناسی در ایران بیشتر صورت علمی به خود داشته است و بسیاری از دانشمندان ایرانشناس به فرهنگ و تاریخ ایران دلبسته بودهاند و استعمارگرانه به آن نگاه نکردهاند.
از نوزده سالگی سر در تحقیق و تتبّع داشت و نخستین نوشتههایش هم به همان زمان برمیگردد، و این یعنی ۶۵ سال از عمرِ ۸۴ سالهاش را سرگرم نوشتن بود ولاغیر.
رنج و گنج، ارج نامه دکتر زهره زرشناس کتابی است که به کوشش ویدا نداف، فرزانه گشتاسب و محمد شکریفومشی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی منتشر شده است.